The Godfather Part II (Baba II), hem bir devam filmi hem de ön hikâyedir. Mario Puzo ve Francis Ford Coppola’nın ortak senaryosuyla şekillenen film, sinema tarihinin en saygın yapımlarından biri olarak kabul edilir ve birçok eleştirmen tarafından ilk filmden bile üstün bulunur.

Film, iki farklı zaman çizgisinde ilerler. Biri, genç Vito Corleone’nin (Robert De Niro) Sicilya’dan Amerika’ya göç edip New York’ta suç dünyasında nasıl yükseldiğini anlatır. 1910’lu yıllarda başlayan bu öyküde Vito, mahallesinde korku salan mafya babasını öldürerek halkın gözünde saygınlık kazanır ve yavaş yavaş “Don” olmaya başlar. Sessiz, dikkatli ve stratejik hamlelerle çevresine yardım eden ama saygı da bekleyen bir figüre dönüşür.

Diğer hikâye, 1950’li yıllarda geçer. Vito’nun oğlu Michael Corleone (Al Pacino), artık ailenin başındadır. Aileyi Nevada’ya taşıyan Michael, artık suç dünyasının zirvesindedir ancak yalnızlaşmış, paranoyak ve duygusal olarak çökmüş haldedir. Washington’daki senato komitesine ifade verirken, bir yandan ailesinin içindeki ihanetlerle, bir yandan da iş dünyasında karşılaştığı yeni tehditlerle baş etmeye çalışır. Kendi kardeşi Fredo’nun ihanetiyle yüzleştiği sahne, filmin en çarpıcı anlarından biridir.

İlk filmdeki “ailenin korunması” teması, ikinci filmde yerini yavaş yavaş “ailenin çözülüşü”ne bırakır. Michael’ın güçle kurduğu ilişkiler, kişisel bedeller ödemesine yol açar. Baba Vito’nun adım adım kurduğu imparatorluk, Michael’ın elinde soğuk, mekanik bir yapıya dönüşür.

Görsel olarak etkileyici, tematik olarak derin ve oyunculuk açısından muazzam olan The Godfather Part II, sadece bir devam filmi değil; aynı zamanda trajik bir karakter çözümlemesi ve Amerikan rüyasının karanlık yüzüne dair çarpıcı bir portredir.