Johan, sakin bir köyde, yalnız bir adam olarak yaşar. Kendisine ait birkaç atı ve patlayıcıları dışında pek bir bağlantısı yoktur; köydeki diğer insanlarla neredeyse hiç konuşmaz, kimse ona yakın durmaz. Onun karanlık geçmişi ve garip alışkanlıkları, köy halkını her zaman ondan uzak tutmuştur. Çocukluğundan beri dışlanmış olan Johan, bu küçük, kapalı toplumda her zaman bir yabancı olmuştur. Ancak, derinlerde bir arzu vardır: Bir yere ait olma isteği.

Köydeki tek dostu atlarıdır; onlar ona sadık, sessiz birer arkadaş olmuştur. Patlayıcılarla olan ilgisi de, genellikle köydeki taş ocaklarında çalışarak ve yalnız başına zaman geçirerek gelişmiştir. Ama hiçbir şey, köy halkının gözünde ona yer açmaz. Onunla birlikte olmak ya da onunla arkadaşlık kurmak, kimseye cazip gelmez. Yalnızlığının içinde, bir başka yalnızlık daha vardır: Çocukluk aşkı.

Yanı başındaki evde oturan, komşusunun kızı Elin, Johan’ın hayatındaki tek ışık kaynağıdır. Elin’e olan sevgisi, bir zamanlar saf ve masum bir tutkuydu. Ancak gençliğinde, bir kaza sonucu Elin’e patlayıcı bir cihazla zarar vermiştir. O gün, Johan’ın hayatı sonsuza kadar değişir. Elin, büyük bir yara almış ve uzun süren bir tedavi sürecine girmiştir. Johan, o korkunç kazadan beri, suçluluk ve utanç içinde yaşamaktadır. Elin’e karşı olan aşkı, bir hayalet gibi onu takip etmektedir.

Yıllar geçtikçe, Johan’ın duygusal savaşı da derinleşir. Köy halkı ona sırtını dönmüşken, Elin’in yüzündeki korkunun ve öfkenin hatırası, her geçen gün daha fazla ağırlaşır. Johan, Elin’e duyduğu sevgiyle bir yandan ruhsal acısını bastırmaya çalışırken, diğer yandan, ona yaklaşmanın ve bir tür bağ kurmanın yollarını arar. Elin, yıllar sonra bile Johan’dan korkmakta ve ona olan hisleri derin bir boşlukla doludur.

Johan, var olma çabası içinde, kendisini istenmeyen bir yabancı olarak, yalnız bir adam olarak görürken, aynı zamanda köydeki insanlarla, geçmişin yaralarıyla ve Elin’le barışma umuduyla bir yolculuğa çıkar. Fakat, bu yolculuk sadece dışsal bir mücadele değil; içsel bir keşif, Johan’ın kendisiyle yüzleşmesi ve kaybettiği sevgiyi bir şekilde telafi etme çabasıdır.

Zamanla, patlayıcılarla olan ilgisi, yalnızlık ve utançla yoğrulmuş bir yaşamın son noktalarına gelir. Ancak, Elin’le olan ilişkisindeki trajedi, her şeyin önündedir. Johan, köyün dışında bir yer arayarak, sonunda kendi içsel huzurunu bulup bulamayacağını, ona olan sevgisini kabul edip edemeyeceğini keşfetmeye çalışır. Bu, geçmişin gölgeleriyle yüzleşmek, hataları kabul etmek ve belki de hayatta bir yer edinmek için verdiği son çaba olacaktır.