Bir zamanlar birbirinden ayrılmaz ikili olan Ulvi ve Cevahir, hayatın onları farklı yönlere savurmasıyla yollarını ayırmıştı. Çocuklukları aynı mahallede geçmiş, gençliklerinde aynı kahvehanede hayal kurmuş, yıllarca birbirlerinin sırtını kollamışlardı. Ancak kader, onları iki ayrı uçurumun kenarına savurmuştu. Ulvi, ailesinin tek geçim kaynağını devam ettirmek üzere kasaplığa yönelmiş, Cevahir ise küçük çaplı olaylarda becerisini ispatlamış bir halk dedektifi olarak adını duyurmaya çalışmıştı.

Ulvi, köyün eski mezbahasını devralıp kasap dükkânına çevirdiğinde, kimse ondan büyük işler beklememişti. Zira Ulvi'nin biraz saf, biraz şaşkın ama bir o kadar da iyi niyetli olduğu köyde herkesçe biliniyordu. Ancak bu iyi niyet, onu kötülüklerden koruyamayacaktı. İşler bir sabah ansızın değişti.

Köyün en tanınmış ismi, aynı zamanda muhtar olan Hüsnü Bey, sabah evinden çıktıktan sonra bir daha geri dönmedi. İki gün sonra ormanlık alanda vahşice parçalanmış cesedi bulundu. Korku, köyün her köşesine sinerken, tüm gözler Ulvi’ye çevrildi. Çünkü Hüsnü Bey, kaybolduğu gün Ulvi’nin dükkânına et siparişi vermeye gitmişti. Ve daha da önemlisi, cesedin bulunduğu yerde, Ulvi’nin mezbahasında kullanılan özel bir kasap bıçağı da vardı.