Sita, anne ve babasını kaybettiği şiddetli olayın ardından travmatik bir yas süreci yaşamaktadır. Bu olay, Sita’nın hayatını kökten değiştirir ve onu ölümden sonraki hayat ve ruhun varlığına dair derin bir sorgulamaya iter. Anne ve babasının acı dolu kaybından sonra, dinî ve mistik inançların sıkça dile getirdiği ölümden sonra azap fikrine karşı bir takıntı geliştirir. İnsan ruhunun ölümden sonra çektiği acılara inanmayı reddeden Sita, bu fikri çürütmeye, kanıtlamaya adeta yemin eder.

Bu yemin, Sita’yı giderek daha karanlık ve tehlikeli bir yolculuğa sürükler. Modern bilimin yetersiz kaldığını düşündüğü noktada, okültizm ve eski gizem öğretilerine başvurur. Sita, ruhsal dünya ile bağlantı kurmayı amaçlayan tehlikeli ritüellere, gölgeli figürlere ve karanlık güçlerle yapılan anlaşmalara bulaşır. Bu arayış onu fiziksel ve zihinsel sınırlarının ötesine taşırken, gerçeklik ve hayal dünyası arasındaki çizgileri de belirsizleştirir. Kendi sağlığı, aklı ve ruhsal dengesi giderek tehlikeye girerken, içindeki karanlık güçlerin onu ele geçirdiğini fark eder.

Sita’nın etrafındaki insanlar onun tehlikeli saplantısından korkmaya başlarlar. Ancak Sita, her geçen gün daha da derine inmeye kararlıdır. Gerçekten ruhların acı çekip çekmediğini ve ölümden sonra ne olduğunu öğrenmek için kendi ruhunu riske atmayı bile göze alır. Nihayetinde bu arayış, Sita’yı hayat, ölüm ve insan ruhunun derinlikleri hakkında dehşet verici ve beklenmedik bir gerçekle yüzleştirir.

Film, izleyiciyi hem psikolojik hem de doğaüstü bir korku atmosferine çekerken, Sita’nın obsesif yolculuğu boyunca mistik öğelerle dolu bir keşif ve korkutucu içsel çatışmalar sunar.