Sam, genç bir stand-up komedyeni ve yarı zamanlı çocuk bakıcısı olarak hayatını idame ettiren, ancak geçmişindeki travmatik olayların izlerini taşıyan bir kadındır. Post-travmatik stres bozukluğu (PTSD) ile mücadele eden Sam, sahnede mizah yoluyla kendi iç dünyasını ifade etmeye çalışsa da, gerçek yaşamında duygusal yüklerinden kaçmakta zorlanmaktadır. Her espri, bir yarayı saklamanın çabası gibidir, ama her sahne sonrası, geçmişin ağırlığı ona yeniden çökmektedir.

Bir gün, eski işvereni olan ailenin küçük kızı Brooke’un kaybolduğu haberi gelir. Sam, bir zamanlar hem sevgi hem de sorumlulukla bağlı olduğu bu küçük kızın yokluğunu derinden hisseder. Brooke, onun yalnızlığını hafifleten, belki de kendi travmalarını unutturan bir bağ olmuştur. Ancak şimdi, Sam’in geçmişte bakıcılığını yaptığı çocuğu bulmak için başlatılan arama çalışmalarına katılıp katılmama konusunda içsel bir savaş vermesi gerekmektedir.

Arama ekibine katılma fikri, Sam için sadece fiziksel bir çaba anlamına gelmez; aynı zamanda kendi travmalarıyla yeniden yüzleşme ve bunların üstesinden gelme şansı demektir. Ancak bu karar, kolay verilmez. Bir yanda Brooke’u bulma umudu ve eski bir bağa sadakat, diğer yanda ise geçmişin gölgelerinin tekrar canlanması korkusu vardır. Brooke’un kaybolması, Sam için sadece bir arayış değil, aynı zamanda kendi içsel kayboluşunun bir yansımasıdır.

Brooke’un izini sürmeye karar verip vermeme sürecinde, Sam’in kendini ve geçmişini yeniden anlamlandırdığı, bağışlamayı ve yeniden başlamayı öğrendiği bir yolculuk başlar. Her adım, onu hem kayıp bir çocuğun hem de kendi ruhunun izini bulmaya biraz daha yaklaştırır. Bu süreçte Sam, mizahın yalnızca bir kaçış yolu olmadığını, aynı zamanda iyileşme ve umut için bir köprü olabileceğini de fark eder.