Geleceği görebilen, insan zihninin derinliklerine sezgisel bir ustalıkla inebilen bir terapist… Ancak bu olağanüstü yeteneğine rağmen, kendi geçmişinin karanlık gölgelerinden bir türlü kurtulamamaktadır. Kendi travmalarını bastırarak başkalarına yardım etmeyi meslek edinmiş bu kadın, bir gün seansına getirilen sessiz ve içine kapanık küçük bir kızla bambaşka bir yolculuğa çıkar.

Küçük kız, evde yalnız kaldığında "onu izleyen" ve geceleri fısıltılarla konuşan bir varlıktan bahseder. Bu varlık, kızın ifadesine göre sadece gözle görünmez bir tehdit değil, aynı zamanda onu içeriden kemiren, ruhunu zayıflatan şeytani bir varlıktır. İlk başta bu anlatıyı psikolojik bir yansıma olarak değerlendiren terapist, zamanla çocuğun anlattıklarıyla kendi geçmişindeki bastırılmış anıların ürkütücü şekilde örtüştüğünü fark eder.

Seanslar ilerledikçe, terapist yalnızca kızın değil, kendi ruhunun da parçalanmış olduğunu fark eder. Gençliğinde yaşadığı, yıllardır yüzleşmekten kaçındığı bir olay yeniden su yüzüne çıkar. Bu olay, onun hem sezgisel güçlerinin kaynağı hem de lanetiyle yüzleşmesini gerektirir. Kızın anlattığı varlık, belki de yalnızca bir çocukluk travması değil, kolektif bir karanlığın yansımasıdır — ve ikisi de bu karanlığın içine çekilmektedir.

Terapist, mantık ile sezgi, bilim ile doğaüstü arasındaki çizgide yürürken, zamanla bir seçim yapmak zorunda kalır: Kendi içindeki karanlığı kabullenip ondan geçerek bu kızı kurtarmak mı, yoksa onu da yanında sürüklemek mi?

Giderek daha tehditkâr hale gelen varlık, artık yalnızca küçük kızı değil, terapistin ruhunu da hedef almaktadır. Bu mücadele, yalnızca bir kurtarma çabası değil; aynı zamanda bir arınma, geçmişle yüzleşme ve her ikisi için yeniden doğuş anlamına gelecektir.