Müzeyyen, yaşamın kıyısında yürüyen, aidiyet duygusunu hiçbir yerde bulamamış genç bir kadındır. Geçimini geçici işlerle sağlar, geceleri sokaklarda kaybolur, gündüzleri ise ruhunda biriken karanlığı susturmaya çalışır. Antalya’nın kenar mahallelerinden birinde, benzer hikâyelere sahip birkaç arkadaşıyla sığınak gibi bir hayat sürer. Kavgalar, madde kullanımı ve derin yalnızlık onun günlük rutini haline gelmiştir. Ne geçmişinden bir dayanak, ne de geleceğe dair bir beklenti taşır.

Tam da her şeyin aynı döngüde tıkandığı bir anda, kapısını hiç tanımadığı biri çalar: Ali. Bolu’da burjuva bir ailede büyümüş, başarılı bir üniversite öğrencisidir. Bir tesadüf ya da kaderin gizli eliyle, babalarının aynı adam olduğunu öğrenir. Ali, kan bağıyla bağlı olduğu bu kız kardeşiyle tanışma arzusu uğruna kendi hayatındaki konforu, düzeni ve beklentileri terk eder; Antalya’ya gelir.

Bu buluşma, her iki kardeşin de varoluşunu derinden sarsar. Ali için hayat boyunca inşa ettiği doğrular, Müzeyyen’in içinde yaşadığı dünyanın çamuruyla bulanır. Daha önce hiç yüzleşmediği gerçeklerle, sınanmadığı karanlıkla tanışır. Kendi değerlerini sorgulamaya başlar. Müzeyyen ise ilk defa biri tarafından yalnızca "var olduğu" için sevilmeye başlar. Ali'nin gözlerinde suçtan, aşağılanmadan, merhametten ya da acımadan arınmış bir umut görür.

Bu karşılaşma, her ikisini de dönüşü olmayan bir içsel yolculuğa sürükler. Ali, düşerken kardeşini kaldırmak isterken, Müzeyyen ona nasıl tutunacağını öğrenmeye başlar. Ancak geçmişin yükü, sokağın dili ve toplumun önyargıları bu iki gencin bağını sürekli sınar.