Sert mizaçlı bir babanın düşüşü, dağılan bir ailenin yeniden bir araya gelişine sebep olabilir mi?

Emekli Albay Yıldırım Taşyumruk, yıllarca disiplinin ve otoritenin hüküm sürdüğü bir evin değişmez lideriydi. Emrindeki askerleri olduğu kadar, kendi çocuklarını da emir-komutayla yönetmiş; sevgi yerine kurallar, anlayış yerine sertlik koymuştu. Yıllar geçtikçe çocukları birer birer evi terk etti, geçmişin yaralarını ve babalarının gölgesini arkalarında bırakmaya çalıştı.

Ama kader, yıllar sonra herkesi aynı çatı altında toplamaya kararlıdır.

Bir sabah, Yıldırım Bey damdan düşer. Fiziksel olarak ufak bir sarsıntı gibi görünen bu olay, duygusal bir depremin habercisidir. Çünkü bu düşüş, yıllardır birbirlerinden uzak kalan çocuklarını tekrar baba evine getirir. Ne var ki, eski yaralar kolay kapanmaz.

Yıldırım Bey artık yaşlıdır ama ne hızından, ne öfkesinden, ne de merakından bir şey kaybetmiştir. Üstelik şüpheleri artmış, burnu her zamankinden daha iyi yalan koklamaktadır. Çocuklarının kurduğu yeni hayatlar, sakladıkları sırlar ve söyledikleri beyaz yalanlar; hepsi birer birer açığa çıkmak üzeredir.

Ancak işler düşündüğü kadar net değildir. Zamanla, hangi yalanın kime ait olduğunu, kimin neyi neden sakladığını Yıldırım Bey bile ayırt edemez hale gelir. Kontrolü kaybetmek onun için en büyük yenilgidir. Fakat bazen, dağınık olan sadece hayatlar değil, duygular da olabilir. Ve bazen, bir araya gelmek için önce biraz dağılmak gerekir.

Komik, dokunaklı ve samimi bir aile hikâyesi…

Birbirinden farklı beş insan, bir çatının altında yeniden "biz" olmayı başarabilecek midir? Yoksa Mutlu Aile Defteri, bir kez daha boş sayfalarla kapanacak mıdır?