Robert Eggers’ın modern sinemaya gotik bir dokunuşla kazandırdığı hikaye, F. W. Murnau'nun 1922 yapımı sinema klasiği olan eserin yeniden yorumlanmış hali. Bu karanlık ve yoğun atmosferli yapım, bir genç kadın ile onun güzelliğine ve masumiyetine takıntılı olan korkunç bir vampir arasındaki rahatsız edici bağın derinliklerine iniyor.

Hikaye, 19. yüzyılın Avrupa'sında, sisle kaplı dar sokaklar, eski taş kaleler ve karanlık ormanlarla çevrili kasvetli bir dünyada geçiyor. Genç ve saf ruhlu kadın, bir tür huzur ve yeni bir başlangıç arayışındadır. Ancak bilmeden, kötülüğün ve ölümü getiren bir varlığın dikkatini çeker. Vampir, onun masumiyeti ve gençliğine adeta bir avcı gibi bağlanır, bu takıntı bir süre sonra sınırları aşar.

Kadının çevresindeki insanlar birer birer bu karanlık varlığın etkisi altına girerken, vampirin takıntısı yalnızca bir aşk hikayesi olmaktan çıkar. Hikaye, insanın içindeki masumiyetin, kötülüğün yıkıcı gücü karşısında nasıl direnmeye çalıştığını sorgular. Kadın, bu cehennemvari girdapta kendi ruhunu ve bedenini kurtarmaya çalışırken, aynı zamanda bu antik kötülüğü durdurmanın yollarını arar.

Eggers’ın benzersiz görsel dili, detaylara verdiği önem ve hikayeye kattığı derinlik, Nosferatu'nun bu uyarlamasını bir korku filmi olmaktan öteye taşıyor. Gotik atmosfer, yalnızca bir korku unsuru değil, aynı zamanda karakterlerin psikolojik derinliklerini yansıtan bir metafor olarak karşımıza çıkıyor. Vampirin, aşkı ve ölümsüzlüğü arasındaki trajik ikilem, onu yalnızca bir canavar değil, aynı zamanda bir trajedinin merkezi haline getiriyor.

Eggers’ın "Nosferatu" uyarlaması, klasik korku temalarını modern sinema teknikleriyle harmanlayarak, izleyiciyi büyüleyici ve tüyler ürpertici bir yolculuğa çıkarıyor. Bu yeniden anlatım, hem sadık hayranları tatmin edecek hem de yeni bir izleyici kitlesini gotik korkunun büyüsüne çekecek bir başyapıt olmayı vaat ediyor.