Zengin ve köklü bir İngiliz ailesinin 10 yaşındaki oğlu David, geniş korunaklı malikanesinden aniden kaçırılır. Bu işin arkasında, para için her şeyi göze alabilecek kadar gözü kara ama amatör sayılabilecek Max Harper ve onun daha soğukkanlı ortağı vardır. Onlar için bu, sıradan bir fidye operasyonudur: Zengin bir aile, çaresizce çocuğunun geri dönmesini isteyecek, büyük bir para ödeyecek ve onlar da hayatlarına istedikleri lüksle devam edeceklerdir. Plan bu kadar basittir.

Ancak David sandıkları gibi sıradan bir çocuk değildir. Dışarıdan sessiz, çekingen ve uysal görünen bu çocuk, aslında doğaüstü güçlere sahiptir. Onun zihni, etrafındaki insanların niyetlerini sezebilmekte, nesneleri hareket ettirebilmekte ve hatta zaman zaman geleceğe dair vizyonlar görmektedir. Kaçırıldığı andan itibaren, bu güçleri kullanarak hem kaçıranlarını şaşkına çevirecek oyunlar kurar hem de onları psikolojik olarak sarsmaya başlar.

Zaman ilerledikçe, Max ve ortağı için iş artık kontrolden çıkmıştır. Önce küçük tesadüfler gibi gözüken olaylar, yerini akıl almaz kazalara, beklenmeyen elektrik kesintilerine, kapalı kapıların kendi kendine açılıp kapanmasına ve aralarındaki paranoyanın artmasına bırakır. Max, giderek bu çocuğun bir lanet mi, yoksa başka bir dünyadan mı geldiğini sorgulamaya başlar. Ortağı ise hâlâ olayın mantık çerçevesinde açıklanabileceğine inanmakta ısrarcıdır.

David ise sakinliğini hiç bozmaz. Zihin gücünü sadece kaçmak için değil, kendi adaletini sağlamak için de kullanır. Zamanla Max ve ortağı, sadece kaçırdıkları bir çocuğun değil, karanlık geçmişleriyle de yüzleşmek zorunda kalırlar. David’in varlığı, onları geçmişte bastırdıkları suçlar, acılar ve korkularla baş başa bırakır. Aslında, bu kaçırma olayı onlar için bir sonun başlangıcıdır.

Film, klasik bir fidye planı gibi başlayan bir hikâyenin, zamanla doğaüstü gerilim ve psikolojik hesaplaşmaya dönüşmesini konu alırken; görünüşe aldanmanın ve masumiyetin ardında saklı gücün nelere yol açabileceğini etkileyici bir atmosferle anlatır. David’in sessizliği, yalnızca bir çocuğun suskunluğu değil; aynı zamanda içindeki gizli gücün fısıltısıdır.