Sekiz yaşındaki Peter, ailesiyle birlikte sakin ve sıradan görünen küçük bir kasabada yaşamaktadır. Günlerini evde, okulda ve oyun oynayarak geçiren Peter’ın hayatı, yatak odasının duvarlarından gelmeye başlayan tuhaf ve gizemli seslerle altüst olur. Başlangıçta fısıltılar ve hafif tıkırtılar şeklinde olan bu sesler, zamanla daha belirgin ve tehditkâr hâle gelir. Korkuya kapılan Peter, duyduklarını ailesiyle paylaşır; ancak ailesi onun yalnızca hayal gücünün oynadığı oyunlara inandığını düşünerek endişesini ciddiye almaz.

Annesi ve babası, Peter’ın dikkatini dağıtmak için onunla daha fazla vakit geçirmeye, odasını değiştirmeye çalışır; ama küçük çocuk, seslerin gerçek olduğuna emindir. Her geçen gece biraz daha uykusuz kalan ve tedirginliği artan Peter, ailesinin davranışlarındaki tuhaflıkları fark etmeye başlar. Göz göze gelmemeler, gizli konuşmalar, kilitli dolaplar… Peter, ailesinin ona bir şey söylemediğinden, hatta ondan karanlık bir sırrı sakladığından şüphelenir.

Zamanla yalnızca sesler değil, odasının duvarlarında beliren garip izler ve açıklanamayan olaylar da Peter’ı rahatsız etmeye başlar. Gerçeklik ile hayal arasındaki sınır bulanıklaşırken, Peter hem duvarların ardındaki bilinmezliğe hem de en güvendiği insanlara karşı korku dolu bir mücadeleye sürüklenir. Ailesine duyduğu güven çatırdarken, Peter kendi gerçeğini ortaya çıkarmak zorunda kalır — her ne pahasına olursa olsun.

Bu psikolojik gerilim, çocuk masumiyeti ile ev içi korkunun iç içe geçtiği, gizemin giderek yoğunlaştığı bir atmosferde izleyiciyi derin bir paranoyanın içine çeker. Peki Peter gerçekten bir şeyler mi duyuyor, yoksa korkuları onu bambaşka bir gerçekle yüzleştirmek üzere mi?