Piano Piano Bacaksız, 1940’ların İstanbul’unda geçen, sıcak ve duygusal bir büyüme hikâyesidir. Film, küçük Kemal’in gözünden, yoksulluk içinde ama sevgiyle örülmüş bir hayatı anlatır. Eski bir konakta yaşayan aileler, maddi sıkıntılara rağmen imeceyle, dayanışmayla ve karşılıklı saygıyla yaşamlarını sürdürürler. Her bireyin birbirine destek olduğu bu küçük toplumda, çocuklar hayalleriyle, büyüklerse hatıralarıyla yaşar.

Konağın bahçesinde bulunan bir kuyuya düşen ışık huzmesi, adeta bir masalın kapısını aralar. Kemal’in saf bakışlarıyla şekillenen bu büyülü atmosfer, seyirciyi çocukluğun hayal gücüyle sarmalanmış nostaljik bir İstanbul’a götürür. Hikâye boyunca, sevginin, paylaşmanın ve umut etmenin bir çocuğun dünyasında nasıl anlam kazandığı gözler önüne serilir.

Günümüzün hızla unutulan değerlerine ince bir sitemde bulunan film, izleyicisine şu soruyu sordurur: "Sadece sevgiden oluşan bir dünyada yaşamak ne büyük mutluluktu, değil mi?" Zeki Ökten’in yönetmenliğinde hayat bulan bu film, 1991 İstanbul Film Festivali’nde "En İyi Yönetmen" ödülüne layık görülerek sinema tarihimizde özel bir yer edinmiştir.