Polisten kaçmak zorunda kalan bir baba ve oğlu, çareyi genç yetişkinlere yönelik bir yaz kampında bulurlar. Babası, kampın eğitimcilerinden biri olarak rol yaparken, oğlu da zihinsel engelli bir katılımcı gibi davranır. İlk başta, her ikisi de yakalanma korkusuyla ve kendilerini bu tuhaf ortamda gizlemeye çalışmanın zorluklarıyla mücadele ederler. Ancak kısa süre içinde bu kampın, düşündüklerinden çok daha fazlasını sunduğunu keşfederler.

Baba, eğitimci olarak üstlendiği rolde zorlanır ve kampın rutinine ayak uydurmaya çalışırken kendini bu dünyadan tamamen kopuk hisseder. Oğlu ise kampın diğer katılımcılarıyla zaman geçirdikçe, hiç beklemediği derin bağlar kurar. Kampın hem öğretmenleri hem de öğrencileriyle paylaştıkları anlar, baba ve oğulun birbirlerine olan ilişkilerini de derinden etkiler. Kendi korkularıyla yüzleşmek zorunda kalan baba, insanların zayıf görünen yanlarının aslında ne kadar güçlü olabileceğini fark eder. Oğlu ise ilk kez, kendini olduğundan farklı göstermeye çalışmadan, olduğu gibi kabul edildiğini hisseder.

Zamanla, bu yaz kampı, sadece bir kaçış yeri olmaktan çıkar; baba ve oğul için bir dönüşüm merkezi hâline gelir. Kampın diğer katılımcılarıyla yaşadıkları, onları değiştirir ve hayata dair çok farklı perspektifler kazanmalarını sağlar. Herkesin gözden kaçırdığı ya da değersiz gördüğü hayatlar, bu ikiliye insan olmanın anlamını yeniden öğretir.

Bu kampın zorluklarıyla başa çıkmaya çalışırken, hem baba hem de oğlu kendi hayatlarının yüklerinden kurtulur ve gerçekten kim olduklarını bulurlar. Zorunluluktan girdikleri bu dünya, sonunda onlara beklenmedik bir hediye sunar: Kendi insanlıklarını keşfetme fırsatı.