Tecrübeli dedektif, yıllarını suçluların izini sürmekle geçirmiş, soğukkanlı ve keskin zekâsıyla ünlü bir adamdı. Ancak yıllar boyu biriken yük, onu içten içe kemirmiş, kişisel hayatını neredeyse tamamen kaybetmesine sebep olmuştu. İşine olan saplantısı, onu bir gölge gibi yalnızlaştırmıştı.

Şehirde ise ürkütücü bir dizi cinayet işleniyordu. Kurbanlar arasında hiçbir bağlantı yok gibiydi; tek ortak nokta, her birinin ölmeden önce yüzlerine işlenmiş derin bir korku ifadesiydi. Cinayetler karmaşık, acımasız ve neredeyse sanatsal bir düzenle işlenmişti.

Soruşturma ekibine, sahada yeni göreve başlamış genç bir sağlık görevlisi de dâhil oldu. Henüz hayatın karanlık tarafını tam anlamıyla görmemiş, idealist ve empati yeteneği güçlü biriydi. Fakat işin içine girdikçe, sıradan bir sağlık görevlisi olmaktan çok daha fazlasını barındırdığını kanıtladı. Kurbanların vücutlarında gözden kaçan ayrıntıları fark etmesi, dedektifin dikkatini çekmişti.

Dedektif, genç sağlık görevlisinin bu yeteneğinden etkilenmişti. Ancak onun neşeli ve meraklı tavırları, kendi karanlık dünyasına fazlasıyla zıt geliyordu. Buna rağmen, cinayetleri çözmek için ona ihtiyacı olduğunu biliyordu.

Birlikte çalıştıkça aralarındaki dinamik değişmeye başladı. Sağlık görevlisi, dedektifin sakladığı yaraları görmeye başlıyor; dedektif ise, sağlık görevlisinin kendi geçmişine ait acı dolu bir sırrı bastırdığını fark ediyordu. Her ikisi de yaralıydı, ancak yaraları bambaşka şekillerdeydi.

Cinayetleri çözmek için ilerledikçe, karşılarındaki katilin düşündüklerinden çok daha zeki ve acımasız olduğunu anladılar. Katil, kurbanlarını seçerken onların karanlık sırlarını ve bastırdıkları acılarını kullanıyordu. Kurbanlarının içsel korkularını onlara karşı çeviren bu saplantılı zihin, dedektif ve sağlık görevlisi için de bir sınav hâline gelmişti.

Kendi karanlık geçmişleriyle yüzleşmedikçe, bu katilin oyununu durduramayacaklardı. Peki, birbirlerini yok etmeden bunu nasıl başaracaklardı?