12 Angry Men (12 Öfkeli Adam), adalet sisteminin kusurlarını, önyargıların karar verme üzerindeki etkisini ve tek bir insanın fark yaratma gücünü ele alan, sinema tarihinin en çarpıcı ve zamansız mahkeme dramalarından biridir.

Film, Latin kökenli genç bir sanığın, babasını bıçaklayarak öldürdüğü iddiasıyla yargılanmasını konu alır. Tüm deliller sanığın aleyhinedir: cinayet silahı olan bıçak olay yerinde bulunmuştur, görgü tanıkları onu suç anında ya da hemen sonrasında gördüklerini iddia etmektedir ve sanığın savunması çelişkilerle doludur. Eğer jüri onu suçlu bulursa, genç adam idam cezasına çarptırılacaktır.

Jüri üyeleri karar vermek üzere bir odaya çekildiklerinde sonuç başta oldukça açıktır: 12 jüri üyesinden 11’i sanığın suçlu olduğuna inanmaktadır. Ancak 8 numaralı jüri üyesi, Bay Davis, şüphelerini dile getirerek "suçsuz" oyu kullanır. Onu motive eden şey, sanığın gerçekten masum olduğuna dair kesin bir bilgi değil; genç adamın hayatı söz konusuyken, karar vermeden önce delillerin daha derinlemesine sorgulanması gerektiğine olan inancıdır.

Davis’in bu yalnız ve kararlı tavrı, başlangıçta diğer jüri üyelerinin öfkesine ve küçümsemesine neden olur. Ancak Davis, mantıklı sorularla ve olayları farklı açılardan inceleyerek, birer birer diğer jüri üyelerini sorgulamaya, düşünmeye ve önyargılarını yüzleşmeye zorlar. Süreç ilerledikçe her jüri üyesinin kendi iç dünyasındaki çatışmaları, önyargıları ve vicdani yükleri gün yüzüne çıkar.

12 Angry Men, tek bir odada geçen sade ama etkileyici yapısıyla, yalnızca bir cinayet davasını değil, insan doğasını, adaletin kırılgan yapısını ve toplumsal stereotipleri gözler önüne serer. Hikâye, bir insanın sesiyle nelerin değişebileceğini gösterirken; empati, sağduyu ve eleştirel düşüncenin ne kadar hayati olduğunu hatırlatır.