Bir anne, bir mobilya mağazasındaki yeşil bir kanepeye oturur ve sanki hayatının geri kalanını orada geçirmeye kararlıymış gibi kalkmayı reddeder. Bu alışılmadık ve inatçı davranış, mağazadaki herkesin dikkatini çekerken, yıllardır birbirlerinden uzak bir yaşam süren üç yetişkin çocuğu hızla olay yerine çağrılır. Annelerinin bu ani ve garip tutumunun nedenini anlamaya çalışan kardeşler, başlangıçta bunun sadece bir inat ya da anlık bir öfke patlaması olduğunu düşünürler. Ancak zamanla, annenin davranışının ardında derin ve karmaşık bir hikaye olduğunu keşfederler.

Mağaza yöneticileri durumu kontrol altına almaya çalışırken, kardeşler çocukluk travmalarını, gömülü sırları ve geçmişin karanlıkta kalmış gerçeklerini gün yüzüne çıkarmaya başlarlar. Annenin bu kanepeye olan ısrarı, aile içinde uzun zamandır konuşulmayan meselelerin ve unutulmuş anıların tetikleyicisi olur. Kardeşler, annenin inatçı davranışının bir protestodan çok, uzun süredir bastırılmış bir duygusal mesaj olduğunu fark ederler.

Kanepe, yalnızca bir mobilya değil, aynı zamanda ailenin geçmişi ve bugünü arasındaki köprü haline gelir. Kardeşler, mağaza içerisinde anneleriyle beklenmedik şekilde açık ve dürüst konuşmalar yaparken, hayatlarını şekillendiren olayları yeniden değerlendirirler. Annenin neden burada, bu yeşil kanepede oturmaya karar verdiği, onları kendi hayatlarında yaptıkları seçimlerle yüzleşmeye zorlar.

Bu süreçte kardeşlerin her biri, çocukluklarındaki rolleri, anneleriyle olan ilişkileri ve birbirleriyle olan bağlarını yeniden sorgular. Mağaza, sıradan bir mobilya mağazası olmaktan çıkar; ailenin geçmişle yüzleştiği ve geleceği için yeni bir sayfa açmaya çalıştığı bir sahneye dönüşür.

Anne, sabırla otururken çocuklarının bu yolculuğu tamamlamalarını bekler. Kanepe, sessiz bir şekilde tüm bu duygusal hesaplaşmaların ve uzlaşmaların merkezi olur. Kardeşler, birbirlerini yeniden tanırken, annelerinin bu davranışının ardındaki gerçek niyetin, onları bir araya getirmek ve aile bağlarını onarmak olduğunu anlarlar.

Film, mizah, dram ve duygusal yoğunluğu ustaca harmanlayarak, izleyiciyi hem güldüren hem de derinlemesine düşündüren bir hikaye sunar. Yeşil kanepe, yalnızca bir mobilya değil, aynı zamanda iyileşme, bağışlama ve yeniden bağ kurmanın sembolü olarak hafızalarda yer eder.