Ahmet, hayatında ve sanatında anlam arayışında olan, ancak içinde bulunduğu kayıtsızlık nedeniyle hiçbir şeyden tam anlamıyla tatmin olamayan bir yönetmendir. Dostoyevski’nin Suç ve Ceza romanını sinemaya uyarlama fikri, onun hem sanatsal bir meydan okuma hem de kendi varoluşsal sorgulamaları için bir çıkış noktasıdır. Ancak, bu projenin yükü Ahmet’in içsel karmaşasını daha da artırır. Film, onun hem sanatı hem de kişisel hayatıyla ilgili karşı karşıya kaldığı ahlaki ikilemleri ve belirsizlikleri ortaya koyar.

Ahmet’in sevgilisi Serap, onun bu umursamazlığı karşısında derin bir hayal kırıklığı yaşar. Serap, Ahmet’in yalnızca projelerine değil, kendisine karşı da kayıtsız olduğunu hisseder ve ilişkiyi sorgular. Ahmet’in içindeki çelişkiler bir kez daha gün yüzüne çıkar; Serap’a karşı olan hisleri ile ilişkiye dair sorumlulukları arasında sıkışır. Kadının, hayatında başka biri olup olmadığını sormasıyla başlayan tartışma, Ahmet’in dürüstlük ve sorumluluk konusundaki sorunlarını gün yüzüne çıkarır. Yalan söylemesi ve ardından gerçeği itiraf etmesi, Serap’ın güvenini tamamen yıkarken, onun evi terk etmesine neden olur.

Bu süreçte, asistanı Elif tüm enerjisini filme odaklamaya çalışır. Romanın kahramanı Raskolnikov’u oynayacak doğru kişiyi bulma çabası, Elif’in idealizmini ve projeye olan inancını gözler önüne serer. Ancak Ahmet’in eleştirileri ve memnuniyetsizliği, Elif’in motivasyonunu sürekli baltalar. Deneme çekimlerine katılan adayların hiçbiri Ahmet’in beklentilerini karşılamaz. Ahmet, zihnindeki Raskolnikov portresini hiçbir oyuncuda görememektedir.

Bir gün, Ahmet’in evine bir hırsız girer ve bu olay, onun için bir dönüm noktası olur. Hırsızla yaşadığı karşılaşma, hem kendi inançsızlığına hem de Suç ve Ceza’nın temalarına dair derin bir farkındalık yaratır. Ahmet, bu hırsızın tam da Raskolnikov’un temsil ettiği çelişkileri barındırdığını düşünerek, onu filmde oynatmaya karar verir. Ancak, hırsızın kim olduğunu ve onu nasıl bulacağını bilemez.

Hırsızı arama süreci, Ahmet için yalnızca bir oyuncu arayışı değil, aynı zamanda kendi hayatındaki anlam boşluğunu doldurma çabası haline gelir. Bu arayış, Ahmet’in sanatı, inançları ve hayatındaki insanlarla olan bağlarını yeniden gözden geçirmesine neden olur. Serap’ın gidişi, Elif’in idealizmi ve hırsızın beklenmedik varlığı, Ahmet’i kendi içsel yolculuğunda yüzleşmekten kaçtığı gerçeklerle karşı karşıya getirir. Bu hikaye, sanatın ve hayatın iç içe geçtiği, çelişkilerin ve sorgulamaların merkezde olduğu bir anlatı sunar.