Ana karakter Andrii Dovzhenko, Sovyetler Birliği'nde yıllarca gizlenen korkunç bir gerçeği keşfeder: “Anti-Sovyet propaganda” yapmakla suçlanan insanların çoğu hapishaneye gönderilmemiştir. Bunun yerine, “yavaş ilerleyen şizofreni” teşhisiyle özel psikiyatri hastanelerine kapatılmışlardır.

Andrii, kendisini bir anda cehennemden farksız bir akıl hastanesinde bulur. Bu hastane, aslında bir tedavi merkezi değil, Sovyet rejiminin muhalifleri susturmak için kullandığı bir işkence ve beyin yıkama tesisidir. Burada, rejime karşı en küçük bir eleştiri bile akıl hastalığının belirtisi sayılmakta, düşüncelerini açıkça dile getirenler ağır ilaçlarla, elektroşoklarla ve korkunç deneylerle cezalandırılmaktadır.

Andrii, hastanede geçirdiği günlerde kendisi gibi birçok muhalifle tanışır. İçlerinden bazıları yıllardır burada tutulmaktadır ve akıl sağlıklarını yavaş yavaş kaybetmişlerdir. Kimisi sadece bir şiir yazdığı için, kimisi rejime yönelik bir şaka yaptığı için burada kapatılmıştır. Sovyet hükümeti, özgür düşünceyi yok etmek için psikiyatriyi bir silah olarak kullanmaktadır.

Fakat Andrii için bu kabusun ortasında zorlu bir seçim vardır: KGB ile işbirliği yaparak “iyileştiğini” kabul edip ailesine geri mi dönecektir, yoksa bu korkunç sistemi ifşa etmek için her şeyi göze alarak gerçeği mi açıklayacaktır?

Seçimi ne olursa olsun, artık eskisi gibi bir adam olmayacağını bilmektedir. Bir kez gerçeği öğrendikten sonra, onu unutmak mümkün değildir.

Senaryo, Sovyet rejiminin “cezalandırıcı psikiyatri” uygulamalarına maruz kalan muhaliflerin anılarından esinlenmiştir. Totaliter bir sistemin özgür düşünceyi nasıl bastırdığını ve bireyin insanlık dışı baskılar karşısında ne kadar dayanabileceğini sorgulayan çarpıcı bir hikâyedir.