1909 yılında, Kore'nin Japonya tarafından zorla sömürgeleştirilmesinden birkaç yıl sonra, ülke karanlık bir işgal döneminin içinde çırpınmaktadır. Ulusal kimliği bastırılmış, dili ve kültürü sistemli bir şekilde silinmeye çalışılan Kore halkı, bağımsızlık umudunu yalnızca kalplerinde değil, yer altındaki direniş hareketlerinde de yaşatmaktadır.

Bu umudu ateşleyenler ise, vatanları uğruna hayatlarını hiçe sayan bir avuç cesur özgürlük savaşçısıdır. Her biri farklı geçmişlerden gelen bu insanlar—bir zamanlar sarayda görev yapmış bir akademisyen, ailesi Japon askerlerince katledilmiş bir köylü, bir Hristiyan misyonerinin yanında yetişmiş eski bir öğrenci—tek bir amaçta birleşir: Kore’nin özgürlüğü için mücadele etmek.

Direnişin kalbinde, Japon emperyalizmine büyük bir darbe vurabilecek cesur ve ölümcül bir plan şekillenmeye başlar. Hedefleri, Japonya Başbakanı’dır—Kore halkına yapılan zulmün siyasi mimarlarından biri. Başbakan, Mançurya üzerinden geçen bir diplomatik ziyarette, direnişçilerin düzenleyeceği bir suikast planının merkezinde yer alır.

Ancak bu plan sadece bir eylem değil, aynı zamanda sembolik bir başkaldırıdır. Özgürlük savaşçıları, uluslararası toplumu Kore’nin uğradığı haksızlıklardan haberdar etmeyi, halklarına ise korku duvarlarını yıkabilecekleri bir umut kıvılcımı vermeyi hedeflemektedir. Zira her biri, bu suikastın geri dönüşü olmayan bir yolculuk olduğunu bilmektedir.

Sokaklar Japon ajanlarıyla doludur, ihanet kol gezmektedir ve her yanlış adım ölümle sonuçlanabilir. Yine de özgürlük savaşçıları, vatan için susanlardan değil, uğruna ölümü göze alanlardandır.