Beş genç arkadaş, izole bir ormanda, gözlerden uzak eski bir kulübede hafta sonunu geçirmek üzere bir araya gelirler. Başlangıçta sıradan ve neşeli gibi görünen bu kaçamak, kulübenin bodrumunda buldukları eski bir teypten yayılan uğursuz bir sesle kâbusa dönüşür. Kasette, yıllar önce orada araştırmalar yapan bir profesörün ölüleri diriltme gücüne sahip kadim bir kitaptan – Nekronomikon'dan – yaptığı çeviriler kayıtlıdır. Gençler şaka olsun diye teypi çalıştırdıklarında, farkında olmadan karanlık bir laneti serbest bırakırlar.

Ormanın derinliklerinden yükselen uğultular, görünmeyen bir kötülüğün uyanışını haber verir. Ağaçlar canlıymış gibi hareket eder; orman adeta bilinç kazanır ve ilk kurbanını, kaçmaya çalışan genç kızlardan birini vahşice içine çekerek alır. Bu olaydan sonra her biri, sırasıyla bilinçlerini kaybedip, şeytani bir varlığın kuklasına dönüşür. Bedenler değişir, yüzler grotesk hale gelir, sesler insanlığını yitirir...

Kulübe, birer birer şeytanın oyuncaklarına dönüşen arkadaşların çığlıklarıyla yankılanırken, içlerinden yalnızca biri – Ash – hem dostlarının dönüşümüne hem de kendi akıl sağlığının çöküşüne tanıklık eder. Zamanla, hayatta kalmak için korkularıyla yüzleşir, baltayı ve pompalı tüfeği eline alır, neyin insan neyin yaratık olduğunun ayırt edilemediği bu kaosun ortasında hayatta kalmanın yollarını arar.

“Evil Dead”, yalnızca fiziksel bir dehşet sunmaz; aynı zamanda izleyiciyi insanın karanlık doğası, yalnızlık, paranoya ve ölümle olan çarpık ilişkisiyle yüzleştirir.
Sam Raimi'nin düşük bütçeyle çektiği bu stilize korku başyapıtı, görsel anlatımı, sürreal atmosferi ve çığır açan pratik efektleriyle korku sinemasının kült taşlarından biri haline gelmiştir.
Ve Bruce Campbell’ın Ash Williams performansı, onu türün hayranları için bir efsaneye dönüştürür.

Bu film, sadece izlenmez.
Hissedilir. Titrersin. Unutamazsın.