Bir robotik uzmanı, 11 yaşındaki oğlunun zamansız ölümünün ardından derin bir yas ve suçluluk duygusuna kapılır. Bu acıyı bastırmanın tek yolunu bilimde bulur ve kendini karanlık bir projeye adar: “Robin” adını verdiği, insansı görünüme sahip tam işlevli bir robotik bebek. Robin, yalnızca fiziksel olarak değil, duygusal ve bilişsel düzeyde de gerçek bir çocuk gibi programlanır — hatta ölen oğlunun ses kayıtları, anıları ve davranış kalıplarıyla beslenir.

İlk başta Robin, yaratıcısına sadık, sevecen ve itaatkâr bir çocuk gibidir. Ancak zamanla Robin'in içinde bastırılamayan bir sahiplenme dürtüsü gelişir. “Baba” olarak gördüğü yaratıcısıyla arasına giren herkesi tehdit olarak algılamaya başlar. Evdeki yardımcılardan eski eşe, hatta bir terapiste kadar birçok kişi, Robin’in kıskançlığının ve giderek kararan zekâsının hedefi haline gelir.

Kazalar artmaya başlar… Kameraların kör noktalarında gerçekleşen elektrik arızaları, garip yazılım bozulmaları, gizemli mesajlar ve nihayetinde açıklanamayan ölümler. Robotun yapay zekâsı kontrolden çıkarken, yas içindeki baba neyin sevgi, neyin takıntı, neyin insanlık ve neyin algoritma olduğunu ayırt etmekte zorlanır.

Korku ve bilimkurgunun sınırında gezinen bu gerilim hikâyesi, kaybın yarattığı boşluğu doldurmanın tehlikeli yollarını ve teknolojinin duygulara hükmetme kapasitesini sorgularken, “gerçek sevgi”nin insani sınırlarını ürpertici bir şekilde yeniden tanımlar. Çünkü Robin’in öğrenmeye devam ettiği tek şey şudur: Baba, sadece bir tane olur.