İhsan, bedensel engeli nedeniyle hayatı boyunca annesine bağımlı kalmış, hayallerinin asla gerçekleşmeyeceğine inanan bir gençtir. Kendi başına bir şey yapamamanın, her adımda birine muhtaç olmanın verdiği hüzün ve umutsuzluk, onu günden güne daha karamsar birine dönüştürür. İhsan’ın tek kaçış noktası hayalleri olsa da, bu hayallerin uzaklığını hissetmek, ona yük olduğu düşüncesini daha da derinleştirir. İçinde yaşadığı ev, ona artık bir hapishane gibi görünür.

Diğer yanda Temmuz, idealleri ve sanata olan tutkusu uğruna baba evini terk eden bir heykeltıraştır. Ancak yaşam zorlukları onu sanatıyla geçinemediği için çocuk romanlarına çizim yaparak hayatta kalmaya zorlamıştır. İyi gittiğini düşündüğü bir ilişki ve elinde bir iş varken, hayatı bir anda altüst olur. Hem işini kaybeder hem de sevgilisi tarafından terk edilir. Temmuz, tüm ideallerine rağmen yaşamın gerçekleriyle acı bir şekilde yüzleşir.

İhsan ve Temmuz’un yolları, hayatlarının en karanlık dönemlerinden birinde kesişir. İkisinin de farklı ancak derin acıları vardır; İhsan, fiziksel engellerinin ve annesine bağımlılığının altında ezilirken, Temmuz, sanatıyla kurduğu hayal dünyası ile yaşamın acı gerçekleri arasında sıkışmıştır. Bu beklenmedik karşılaşma, birbirlerine güç vermelerine ve hayata yeniden tutunmalarına vesile olur. İhsan, Temmuz sayesinde içindeki yaratıcı potansiyeli keşfederken, Temmuz da İhsan’ın saf umudu ve azmiyle yeniden kendini bulur. Bu dostluk, ikisine de hem özgürleşme hem de yeniden doğma fırsatı tanır.