Tüyler ürpertici atmosferi, çarpıcı görsel dili ve etkileyici oyuncu kadrosuyla dikkat çeken Don’t Look Back, psikolojik gerilim türüne yenilikçi bir soluk getiriyor. Yönetmen Marina de Van, kadın kimliği, beden ve gerçeklik algısı üzerine kurduğu anlatısıyla izleyiciyi zihinsel bir labirente davet ederken, önceki filmi Dans ma peau / Derimin Altında'da olduğu gibi beden ve benlik arasındaki çizgiyi bulanıklaştırıyor.

Monica Bellucci ve Sophie Marceau’nun başrollerini paylaştığı filmde, başarılı bir yazar olan Jeanne, yazmakta olduğu kitapta anlam veremediği boşluklar ve çelişkiler yaşamaya başlar. Eşyaların yer değiştirdiğini, evinin yapısının farklılaştığını fark eder; çevresindekilerdeki küçük detaylar, giderek kimlik kaymasına işaret eder. Bu paranoyak atmosferin ortasında bir gün tesadüfen karşılaştığı bir fotoğraf, onu geçmişinin izini sürmeye ve İtalya’ya gitmeye iter.

İtalya’da, Jeanne hem geçmişine hem de kendi zihninin derinliklerine doğru bir yolculuğa çıkar. Takıntı haline getirdiği, tanımadığı ama nedense tanıdık gelen bir kadının peşine düşer — ve zamanla bu kadına dönüştüğünü fark eder. Fiziksel görünümündeki değişimler, yalnızca yüzeyde kalmaz; Jeanne’ın kimlik, hafıza ve gerçeklik algısı tamamen altüst olur.

Don’t Look Back, bilinçaltının karanlık köşelerine dokunurken, izleyiciyi gerçekle hayal arasındaki sınırda sürükleyen bir dönüşüm hikâyesi sunuyor. Kadın bedeninin hem anlatının hem de gerilimin taşıyıcısı hâline geldiği bu film, Cannes Film Festivali’nin resmi seçkisine girmesiyle de uluslararası alanda dikkat çekmeyi başarıyor. Sinematografisi kadar duygusal yoğunluğuyla da iz bırakan film, izleyene kim olduğuna dair rahatsız edici ama derinlemesine bir soru yöneltiyor: Ya sen sandığın kişi değilsen?