Julianne Moore’un Kate rolünde parladığı bu psikolojik gerilimde, izole bir yaşam süren, geçmişinin gölgeleriyle baş etmeye çalışan bir annenin sakin dünyası aniden altüst olur. Kate, gözlerden uzak bir kır evinde yalnız başına, kontrollü ve içe dönük bir hayat sürerken; gecenin bir yarısı, yıllardır uzaklaştığı sorunlu kızı aniden kapısında belirir — üstü başı kan içindedir ve gözleri korkudan donmuştur.

Ne olduğunu anlamaya çalışan Kate, kızıyla arasında yeniden bir bağ kurmaya çalışırken, yaşananların ardındaki gerçekleri araştırmaya başlar. Ancak öğrendiği gerçekler, yalnızca kızının değil, kendisinin de geçmişiyle ilgili karanlık sırları gün yüzüne çıkarır. Ortaya çıkan tablo karşısında, Kate'in annelik içgüdüsü ve geçmişte yaptığı seçimler çarpıcı biçimde sınanır.

Film, bir annenin çocuğu için ne kadar ileri gidebileceğini, geçmişin affedilmez yönleriyle yüzleşmenin bedelini ve sevginin karanlıkla iç içe geçebileceği sınırları sorgulayan, sürükleyici ve duygusal olarak sarsıcı bir hikâye sunuyor. Moore’un incelikli performansı, karakterin iç dünyasını derinleştirirken; gerilim her an biraz daha tırmanarak izleyiciyi finaldeki kaçınılmaz hesaplaşmaya taşır.