En zorlu koşullarda bile, itfaiyeciler yangınları söndürmeye ve içeride mahsur kalan herkesi kurtarmaya odaklanmak zorundadır. Onlar için zaman, alevlerin yayılma hızına karşı bir yarıştır.

4 Mart 2001, saat 03:47—119 acil çağrı merkezi, Seul’ün Hongje-dong mahallesinde bir binada yangın çıktığına dair bir ihbar alır. Yangının hızla büyüdüğü, içeride birçok insanın mahsur kaldığı bildirilir.

Telsizlerden gelen anonslar, istasyonda bekleyen itfaiyecileri harekete geçirir. Ekip hızla hazırlanır, kasklar takılır, tulumlar giyilir ve sirenler çalar. Yeni göreve başlayan Cheol-woong, ilk büyük yangınına doğru yola çıkarken, içindeki heyecan ve korkuyu bastırmaya çalışır. Deneyimli meslektaşlarının arasında, kendisini kanıtlamak ve hayat kurtarmak için her şeyini vermeye hazırdır.

Ancak yangın alanına vardıklarında, karşılarında sıradan bir yangından çok daha karmaşık bir felaket olduğunu fark ederler. Alevler binanın her yanını sarmış, içeriden gelen yardım çığlıkları gecenin sessizliğinde yankılanmaktadır. Binaya girmek, yalnızca cesaret değil, aynı zamanda tecrübe ve soğukkanlılık gerektirir.

İlk müdahale ekipleri su hortumlarını ve oksijen maskelerini hazırlarken, Cheol-woong ve diğerleri içeri girme emrini bekler. O an, onun için yalnızca bir meslek değil, bir hayat mücadelesidir. Bu gece, sadece bir yangını söndürmekle kalmayacak, kendi sınırlarını da keşfedecektir.