Oldukça özgün ve çarpıcı bir hukuk gerilim filmi olan İlk Korku (Primal Fear), yalnızca sürükleyici hikayesiyle değil, karakter derinliği ve şaşırtıcı finaliyle de sinema tarihinde özel bir yer edinmiştir.

Kendine fazlasıyla güvenen ve medyanın gözdesi olan karizmatik ceza avukatı Martin Vail, kendisine şöhret kazandıracak davaları seçmesiyle tanınmaktadır. Ancak bu kez medyanın ilgi odağında, psikopos Rushman’ın vahşice öldürülmesi vardır ve baş şüpheli, cinayet mahallinden kaçarken yakalanan genç bir kilise gönüllüsü olan Aaron’dur. Suçlamalar oldukça ciddidir. Üstelik Aaron’ın üzeri kan içindedir ve olay yeri bulguları onu doğrudan suçlamaktadır.

Ancak Martin, bu davayı üstlenmeye karar verir. Nedeni sadece zorlu bir mücadele arayışı değildir; aynı zamanda bu davanın perde arkasında kilisenin ve yüksek makamların karıştığı büyük bir yolsuzluk ve istismar zinciri olduğunu fark eder. Üstelik savcılık koltuğunda oturan kişi, Martin’in eski sevgilisi Janet’dir. Davada duygular, ahlaki tercihler ve geçmiş hesaplaşmalar da mahkeme salonuna taşınır.

Davanın ilerleyişi sırasında Martin, Aaron'ın oldukça içine kapanık, utangaç ve travmatik geçmişe sahip biri olduğunu düşünmeye başlar. Ancak görgü tanıklarının çelişkili ifadeleri ve Aaron’ın beklenmedik davranışları davayı gizemli bir hale getirir. Her şey, Aaron’ın birdenbire ortaya çıkan ikinci kişiliğiyle daha da karmaşık bir hâl alır.

Film, "adalet", "hakikat", "masumiyet" ve "suç" kavramlarını altüst eden unutulmaz finaliyle seyirciyi ters köşeye yatırır. Özellikle Edward Norton’un Aaron rolündeki ilk sinema performansı, karakterin içindeki karanlıkla yüzleştiğimiz final sahnesinde gerçek anlamda parlıyor. Bu rolle En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Oscar’a aday gösterilen Norton, sinema kariyerine muazzam bir başlangıç yapmıştır.