Haber kanalında kurgucu olarak görev yapan 30’larının başındaki Hasret, son birkaç aydır her gece aynı korkutucu kâbusu görmektedir. Bu kâbus, onun uyandığında içini yoğun bir kaygı ve belirsizlikle doldurur. Zihni, rüyalarındaki imgelere takılı kalmış, gerçeği sorgulamaya başlamıştır. Hasret’in bilinçaltı, yıllardır bastırdığı bir soruyu gün yüzüne çıkarır: Acaba annesi ve babası, yıllar önce geçirdikleri trafik kazasında gerçekten ölmüş olabilirler mi? Yoksa o olay, başka bir şeyin örtüsünü mü örter?

Hasret’in hayatı boyunca taşıdığı bu kaygı ve soru işaretleri, sadece bir bireysel krize dönüşmekle kalmaz, aynı zamanda toplumsal belleği ve etkilerini de sorgulayan bir yolculuğa çıkar. Psikolojik gerilim dolu bu hikâye, müzisyen anne babasının 20 yıl önce kaybolmasının, Hasret’in ruh halini nasıl şekillendirdiğini ve ona nasıl psikolojik bir miras bıraktığını anlatır. Bu kayboluşun ardında yatan sırları ve gerçekleri araştırırken, Hasret’in kendisi de toplumsal bellekle, geçmişin travmalarıyla yüzleşmek zorunda kalacaktır.

Rüyalarındaki imgeler, geçmişin karanlık dehlizlerine bir kapı açmakta ve Hasret’in bilinçli dünyasında giderek daha güçlü bir şekilde yankı bulmaktadır. Kâbusları, sadece kişisel bir travma olmaktan çıkıp, toplumsal bir etki alanına dönüşür. Bu, bir kadının kaybolan geçmişinin, toplumda bıraktığı izlerin, kültürel hafızanın ve hatırlamanın ne kadar derin etkiler yaratabileceğinin bir göstergesidir.

Hikâye, gerilim ve gizemle örülmüş bir yapının içine, psikolojik derinlik ve toplumsal sorgulamalar eklerken, Hasret’in geçmişiyle hesaplaşmasını izler. Gerçekten ölen anne-babası mı, yoksa sistemin ve toplumun unutturmak istediği bir gerçek mi vardır? Kaygı, yalnızca bir kadının değil, toplumsal yapının ve belleğin de kaygısıdır.