Maria Schneider’in trajik hayatını ve sarsıcı kariyerini mercek altına alan bu film, #MeToo hareketinin yankılarıyla yeniden şekillenen sinema dünyasında geçmişin karanlık sayfalarını aralıyor. Hikâye, 1972 yapımı Paris’te Son Tango filminde henüz 19 yaşındayken rol alan Maria Schneider’in yaşadığı travmaların ve yıllar boyunca bastırılan gerçeklerin etkileyici bir yeniden anlatımı niteliğinde.

Film, yalnızca sinema tarihinin tartışmalı sahnelerinden birini değil, aynı zamanda bir genç kadının erkek egemen bir sektörde uğradığı psikolojik ve fiziksel istismarı da gözler önüne seriyor. Maria’nın kariyeri, Bernardo Bertolucci ve Marlon Brando’nun baskın figürlerinin gölgesinde şekillenirken, onun sesi yıllarca duyulmamış, yaşadığı acılar ise görmezden gelinmiştir.

Başrolde, genç Maria Schneider’e hayat veren Anamaria Vartolomei, oyunculuğuyla hem kırılganlığı hem de direnci büyük bir içtenlikle yansıtırken; Matt Dillon ise Bertolucci’yi karmaşık, tartışmalı ve kimi zaman acımasız yönleriyle canlandırıyor.

Film, Maria’nın ilk okuma provasından başlayarak, çekim sürecinde yaşadığı baskılar, sette yaşananlar, sahne arkası itiraflar ve kariyerinin sonraki yıllarında verdiği mücadeleyle ilerliyor. Paris’in sanatsal ama aynı zamanda soğuk ve mesafeli atmosferinde geçen hikâye, zaman zaman gerçek görüntüler ve röportajlarla beslenerek kurgu ile gerçeği ustaca harmanlıyor.

#MeToo’nun doğurduğu cesaret ortamında, film geçmişin sessizliğine bir başkaldırı olarak karşımıza çıkıyor. Schneider’in yıllar sonra yaptığı açıklamalar, bu hikâyenin merkezine yerleşirken, izleyiciye yalnızca bir oyuncunun hayatını değil, sinemanın karanlık arka planını da sorgulatıyor.

Bu film, sadece Maria Schneider’in değil, susturulmuş tüm kadınların sesi olmayı amaçlıyor. Gerçeklerle yüzleşmeye cesareti olan herkesi derinden sarsacak bir anlatı sunuyor.