Bay K, gezici bir sihirbazdır. Bir gösteriden sonra geceyi sıradan bir otelde geçirir. Ancak sabah uyandığında, otelden çıkamayacağını fark eder. Kapılar aynı koridorlara açılır, asansörler onu başladığı kata geri getirir, pencerelerin ardında yalnızca başka odalar vardır. Başta bunun bir şaka ya da basit bir yön kaybı olduğunu düşünür. Fakat zaman ilerledikçe, durumun doğaüstü bir tuhaflık taşıdığını anlar.

Oteldeki çalışanlar ve misafirler, gerçeklikten kopmuş gibidir. Resepsiyon görevlisi yalnızca sorulara soruyla karşılık verir. Kat hizmetlisi aynı halıyı günlerce süpürür. Bazı odalar hiç açılmaz, bazıları ise zamanda donmuş gibidir. Kimi zaman, Bay K kendini geçmişe ait bir anın içinde ya da hiç yaşamamış bir geleceğin ortasında bulur.

Çıkış yolu ararken otelin yapısı da değişmeye başlar: koridorlar uzar, merdivenler aşağı değil yukarı çıkmaya başlar, duvarlar nefes alır gibi hareket eder. Bay K, otelin sadece fiziksel değil, zihinsel bir labirent olduğuna kanaat getirir. Burası belki de kendi bilinçaltıdır, ya da tüm hayatını şekillendiren sahte güvenlik duygularının bir temsili.

Zamanla Bay K, sihirbaz olarak illüzyon yaratma gücünün kendi kaderini de yanılsamalarla ördüğünü fark eder. Otelden çıkmak içinse yalnızca bir kapı değil, kendisiyle yüzleşmesi gerekmektedir. Ancak soru şudur: Gerçekten çıkmak istiyor mu, yoksa bu tuhaf mekân onun en büyük numarası mı?

Bu hikâye, Franz Kafka'nın varoluşsal dehşetini, David Lynch'in düşsel atmosferini ve insan zihninin labirentlerini bir araya getirerek izleyiciyi kendi gerçeklik algısını sorgulamaya zorlayan bir psikolojik dramdır.