Aşkın kırılgan doğası, kaçırılmış anların gölgesi ve kimliklerin sürekli değişen yüzleri… İranlı usta yönetmen Abbas Kiarostami, Aslı Gibidir’deki Toskana’nın pastoral manzaralarından sonra rotasını Tokyo’nun yoğun ve yabancılaştırıcı atmosferine çeviriyor. Cannes’da yarışan bu son filmi, görünüşte basit ama katman katman açılan bir anlatıyla izleyicisini 24 saatlik tuhaf, gerilimli ve duygusal bir hikâyenin içine çekiyor.

Genç bir üniversite öğrencisi olan ve geceleri eskortluk yapan Akiko, istemeyerek gittiği bir randevuda emekli bir profesör olan Takaşi ile tanışır. Ancak bu buluşma, ne profesyonel bir hizmet alışverişi olarak kalır ne de klişe bir ilişki biçimine evrilir. Takaşi'nin nazik ama mesafeli yaklaşımıyla başlayan etkileşim, Akiko’nun iç dünyasındaki çalkantıları ve bastırılmış yakınlık ihtiyacını su yüzüne çıkarır.

Her şey zaten kırılgan bir dengede ilerlerken, Akiko’nun kıskanç ve saldırgan erkek arkadaşı devreye girer. Onun gelişiyle birlikte bu üç kişi arasında görünmeyen ama giderek daha karmaşık hale gelen bir gerilim başlar. Her biri, bir başkası tarafından biçilen rolü istemeden de olsa benimser; sevgili, baba figürü, rakip, koruyucu, tehdit… Roller arzulara göre esner, çatışmalara göre sertleşir.

Kiarostami’nin zarif kamerası, bu ilişkiler üçgenini gözlemci bir sadelikle anlatırken; karakterlerin her an değişebilen kimlikleri, sahiciliğin ne olduğu, yakınlığın neye benzediği gibi sorularla izleyiciyi baş başa bırakır. Gerilim, sessizlikte saklıdır; duygu ise söylenmeyenlerin arasında gizlenir. Like Someone in Love, bir aşk hikâyesinden çok, yakınlık arzusunun biçim değiştiren ve çoğu zaman yanılsamalarla beslenen doğasına dair şiirsel bir meditasyondur.