İkinci Dünya Savaşı'nın sona yaklaştığı, kaos ve yıkımın dört bir yana yayıldığı günlerde, kuzey Finlandiya’nın ıssız ve harap arazilerinde yalnız başına yaşayan yaşlı bir maden arayıcısı, sessizce kendi yolunu çizmektedir. İnsanlardan uzak, toprakla iç içe bir hayat süren bu adam, kimsenin umurunda olmayan toprakların altında altın izleri arar. Günün birinde, sabırla sürdürdüğü kazılarından sonunda karşılık alır ve büyük bir altın damarına ulaşır. Ancak bu sessiz zafer uzun sürmez.

Aynı bölgeden çekilmekte olan bir Nazi birliği, yakıp yıkarak ilerlerken madenciyle yolları kesişir. Parıltılı külçeleri ve altının kokusunu alan Nazi askerleri, adamı bir tehdit olarak görmeden tüm altınını gasp ederler. Ne var ki karşılarında sıradan bir yaşlı adam yoktur. Bu adam, geçmişinde iz bırakan, savaşın karanlık yüzüne aşina, hayatta kalma konusunda acımasızca deneyimlenmiş biridir.

Naziler çok geçmeden, ellerindeki hazinenin bedelinin sandıklarından ağır olduğunu anlarlar. Maden arayıcısı, tek tek, yöntemli ve sessiz bir intikamla peşlerine düşer. Savaşın yorgun düşürdüğü, moralini yitirmiş birlik karşısında, doğayla iç içe yaşamış bu adamın direnci, zekâsı ve ölümcül becerileri beklenmedik bir tehdit haline gelir.

Çorak topraklarda başlayan bu kovalamaca, Nazi askerlerinin tek tek avlandığı kanlı bir hesaplaşmaya dönüşür. Bu yaşlı madenci için mesele sadece altın değildir; bu, yaşanan yıkımın, çalınan hayatların, yok edilen evlerin intikamıdır. Onun için artık hiçbir şey kaybedecek kadar değerli değildir – sadece adaletin sessiz bir yankısı ve geçmişin hayaleti kalmıştır.