Yakıcı çöl güneşinin altında, kutsal toprakların sonsuz kumlarında, küçük bir tay annesini kurtarmak için tehlikeli bir yolculuğa çıkar. Adı Riyah… Cesur, inatçı ama daha çocuk sayılabilecek kadar genç bir taydır. Annesi, Mekke’de çıkan kargaşa sırasında bir grup tüccar tarafından alıkonulmuş ve Medine yönüne götürülmüştür. Riyah, onun peşine düşer; ama bu sadece bir kurtarma yolculuğu değil, aynı zamanda kendi kaderiyle yüzleşeceği, içsel olgunluğunu kazanacağı manevi bir serüvene dönüşecektir.

Yolun başında, yaşlı ve bilge bir deve olan Jabal ile karşılaşır. Jabal, hicret yolunda yürümüş, nice kervan görmüş, zamana tanıklık etmiş biridir. Yorgun, görmüş geçirmiş, ama hâlâ içinde sönmemiş bir umut kıvılcımı taşır. Riyah’ın saf cesaretinden etkilenir ve onu bu zorlu yolculukta yalnız bırakmaz.

İkili birlikte ilerlerken sadece çölün kavurucu sıcaklığıyla değil, aynı zamanda insan açgözlülüğü, doğal engeller ve geçmişin izleriyle de yüzleşmek zorunda kalırlar. Mekke’den Medine’ye uzanan bu yol, sıradan bir coğrafi güzergâh değil; inancın, fedakârlığın ve dönüşümün sembolüdür. Jabal, zaman zaman Hz. Muhammed’in ve ilk Müslümanların hicretini hatırlatarak Riyah’a yol gösterir. Çölde karşılaştıkları eski bir hurma bahçesi, terk edilmiş bir su kuyusu ya da eski bir kervan izinden doğan her sahne, geçmişten günümüze akan bir anlatı sunar.

Riyah, annesine ulaşma arzusuyla yanıp tutuşurken, Jabal ise bu yolculukta yıllardır taşımakta olduğu bir yükü bırakmak ve bir anlamda kendi içsel hicretini tamamlamak ister. Yolculuk boyunca aralarında bir dostluk doğar, kuşaklar arası aktarım ve sevgiyle güçlenen bir bağ kurulur.