Usta korku yazarı Stephen King’in aynı adlı kısa öyküsünden sinemaya uyarlanan bu çarpıcı film, sıradışı anlatım yapısıyla dikkat çekiyor. Hikâye, ana karakter Chuck Krantz'ın ölümünden sonraki bir sahneyle açılır. Ancak klasik bir ölüm sonrası hikâyesi bekleyen izleyici, çok geçmeden anlatının zaman çizgisinin geriye doğru aktığını fark eder.

Film, sürükleyici ters kronolojik yapısıyla, Chuck’ın son anlarından başlayarak yaşadıklarını ve onu bu kaçınılmaz sona götüren olayları adım adım gözler önüne serer. Her bir sahnede, seyirciye yeni bir parça sunulur; hem Chuck’ın karakterine dair daha fazla şey öğreniriz, hem de onu çevreleyen gizemli olaylar daha da derinleşir. Gerilim dozu ise, olayların başlangıcına yaklaştıkça artar.

Ölüm ve yaşam arasındaki çizginin bulanıklaştığı bu hikâyede, izleyici yalnızca fiziksel değil, aynı zamanda psikolojik bir esaretin de tanığı olur. Chuck Krantz’ın başına gelenleri çözmeye çalışırken, filmin geriye doğru akan kurgusu sayesinde hem zamana hem de bilinçaltına yolculuk yapılır.

"Autopsy Room Four", King’in tarzına sadık kalarak izleyiciyi hem düşündüren hem de rahatsız eden bir gerilim atmosferi yaratırken, ölüm fikrine bambaşka bir açıdan bakmamızı sağlar. Baştan sona değil, sondan başa anlatılan bir kabus gibi…