Harry Doyle ve Archie Lang, 1956 yılında bir treni soymuş iki eski kafadar soyguncudur. Bu cesur ama talihsiz girişimlerinden sonra tam otuz yıl boyunca demir parmaklıklar ardında yaşamışlardır. Yıllar geçip cezalarını tamamladıklarında, özgürlüğe kavuşurlar. Fakat dış dünya artık tanıdıkları yer değildir. Teknoloji değişmiş, insanlar farklılaşmış, kurallar ve hayat tarzı bambaşka bir hâl almıştır.

İkili, bu yeni düzene uyum sağlamaya çalışırken bir yandan da yaşlandıklarını kabul etmek zorunda kalırlar. Ancak içlerinde hâlâ gençliğin kıvılcımı, eski usul zarafet ve kurnazlık vardır. Günün birinde, cezaevinden aldıkları ilk maaş çekini tahsil etmek üzere bir bankaya gittiklerinde, oraya gelen silahlı bir soyguncu her şeyi altüst eder. Ancak Harry ve Archie, yılların getirdiği tecrübe ve refleksle olaya müdahale eder; kendilerini istemeden de olsa bir kahramanlık hikâyesinin içinde bulurlar.

Bankadaki bu cesur müdahale, onların içlerindeki o eski ruhu yeniden canlandırır. Artık sadece geçmişin gölgesinde yaşamak istemezler. Yaşlılıklarını, toplumun onları "artık bir kenara çekilmeleri gereken insanlar" olarak görmesini kabullenmezler. Hayatlarının bu yeni bölümünde, bir yandan özgürlüğün tadını çıkartırken diğer yandan da hâlâ ne kadar işe yarar olduklarını dünyaya kanıtlamak isterler.

Film, komediyle harmanlanmış nostaljik bir suç hikâyesi anlatırken; dostluğun, ikinci şansların ve yaşın yalnızca bir sayı olduğunun altını çizer. Harry ve Archie’nin gözünden dünya hem değişmiş hem de aslında hiç değişmemiştir.