Elif, hayata karşı tüm kırılganlığına rağmen dimdik ayakta kalmaya çalışan bir kadındır. İki çocuk annesi, sıra dışı bir pavyon kadını… Küçük yaşlardan itibaren içinde bulunduğu sert gerçeklere rağmen, tarihçi olan babasının aşıladığı dünya görüşü ve ahlaki değerler sayesinde insan kalmayı başarabilmiştir. O, sadece hayatta kalmaya çalışan biri değil, aynı zamanda çocuklarına da bir miras bırakmaya çalışan bir annedir. Onlara her zaman, “Ne yapıp yapacaksınız; ama yaşamınızı kimseyi incitmeden yaşayıp bitireceksiniz,” diye öğüt vermiştir. Ancak bu öğüdü kendi hayatında ne kadar uygulayabilmiştir, işte o tartışmalıdır.

Elif’in hayatı, bataklıkta dans etmeye benzer. Ayakta kalmak için mücadele ederken, her adımında daha da derine çekildiğini hisseder. Defalarca bu hayata son vermeyi düşünmüştür. Kendi kendine sık sık, “Bu hayatı yaşamayı beceremiyorum,” der. Fakat her defasında onu hayata bağlayan bir şey vardır: Çocukları. Ellerini çözmek, ayaklarına dolanan iplerden kurtulmak istese de bunu yapamaz. Çünkü iki çocuğu vardır ve bu dünyaya onları getirmiş olmak, hayattaki en büyük hatasıdır belki de. Ama artık geriye dönüş yoktur; onlar büyüyene kadar, ne pahasına olursa olsun bu hayatı sürdürmek zorundadır.

Elif’in yolunun pavyona düşmesi bir tercihten çok, bir zorunluluktur. Ona soracak olsanız, “İki bebek, iki şizofren kardeş, bir de alkolik kocan varsa ve kış günü aç bir halde sokakta kalmışsan, pavyon çok iyi bir alternatiftir,” derdi. Çaresizlik, insanı olmadık yerlere sürükler. O da çocuklarını aç bırakmamak için başka bir yol bulamamıştır. Eğlence ışıklarının altında, şen kahkahaların, yükselen şarkıların, renkli elbiselerin ardında, aslında kocaman bir yalnızlık taşır. Geceler boyunca başkalarının dünyasında bir figüran olmaya zorlanan Elif, kendi hikâyesinde başrol olduğunu çoğu zaman unutur.

Zaman geçtikçe, Elif kendi benliğini sorgulamaya başlar. İçinde olduğu hayattan nefret etse de, artık bu düzenin bir parçasıdır. O kadınları küçümseyen, onlara hakaret eden insanların aslında ne kadar zavallı olduklarını anladığında, belki de ilk kez gerçek gücünü fark eder. Onun için yaşam, sadece hayatta kalmaktan ibaret değildir. Çocuklarına bir gelecek bırakmak, onları bu döngünün dışına çıkarmak tek hedefidir. Ancak geçmişin izleri, onun ve çocuklarının peşini kolay kolay bırakmayacaktır.

Bu hikâye, bir kadının hayatta kalma mücadelesini, anneliğin yükünü ve toplumun görünmez kadınlarını gözler önüne sererken, aynı zamanda umutla umutsuzluk arasındaki ince çizgide nasıl yüründüğünü de anlatıyor. Elif’in yolu nereye varacak? Kendi hayatını bir kenara atarak çocuklarına bir gelecek inşa edebilecek mi, yoksa bataklık onu tamamen yutacak mı?