Hayatını, babasından kalan meyve bahçesi ve tarlada çalışarak sürdüren Hasan, yıllardır toprağın dilinden anlamış, doğanın ritmiyle uyum içinde yaşamıştır. Toprağa olan bağlılığı, yalnızca geçimini sağladığı bir araç değil, aynı zamanda köklerini, geçmişini ve ailesini temsil eden bir mirastır. Fakat bir gün, bu huzurlu düzen tehdit altına girer. Elektrik şirketi, Hasan'ın tarlasının tam ortasına bir elektrik direği dikmek ister. Hasan için bu, yalnızca toprağının bölünmesi değil, aynı zamanda onurunun, emeğinin ve geçmişinin hiçe sayılması anlamına gelir.

Elektrik direğini engellemek için yetkililerle, bürokrasiyle ve köyün kendi içindeki dengelerle mücadele eden Hasan, bir yandan da bambaşka bir yolculuğun hazırlığındadır: Hac ibadeti için Mekke’ye gitmeye karar vermiştir. Ancak bu kutsal yolculuk, Hasan için sadece fiziksel bir seyahat değildir. Hac zamanı yaklaştıkça, Hasan kendisini beklenmedik bir şekilde geçmişiyle, vicdanıyla ve içsel hesaplaşmalarıyla yüzleşirken bulur.

Toprağının ortasına dikilmek istenen direk, aslında Hasan’ın hayatındaki kırılma noktalarının ve bastırdığı duyguların simgesine dönüşür. Çocukluğundan bu yana taşıdığı pişmanlıklar, babasıyla yarım kalmış hesaplaşmalar, köylülerle olan çatışmalar ve kendi inanç dünyasına dair sorgulamaları, Hac yolculuğu öncesi birer birer gün yüzüne çıkar.

Hasan, tarlasını ve onurunu koruma çabası ile içsel arınma ve yüzleşme isteği arasında sıkışırken, asıl yolculuğun, kilometrelerce ötedeki Mekke’ye değil, kendi kalbinin en derin köşelerine doğru olduğunu yavaş yavaş fark eder. Toprak, direk ve hac yolculuğu, birbirine karışarak Hasan’ın hayatında hem fiziksel hem de ruhsal bir dönüşümün kapısını aralar.