Tıp fakültesinden başarıyla mezun olduktan sonra psikiyatri uzmanlığını tamamlayan genç doktor Mert Türker, Anadolu’nun tenha bir köşesindeki izole bir hastaneye atanır. Şehrin dışına, ormanın derinliklerine kurulmuş bu hastane, ilk bakışta sıradan bir sağlık kurumu gibi görünse de Mert, daha ilk adımını attığında bu yerin diğerlerinden farklı olduğunu hisseder. Tarihi yapısı, sessiz koridorları ve neredeyse terk edilmiş bir atmosferiyle hastane, sanki kendi içinde bir dünya gibidir. Ancak Mert’i en çok şaşırtan, burada çalışan personelin ve hastaların sergilediği alışılmadık davranışlar olur. Yine de yeni bir iş ortamına alışmaya çalışan Mert, bunları ilk başta görmezden gelir.

Görevine başladığı ilk günlerde işler sıradan bir şekilde ilerler. Hastalarla seanslar yapar, personel ile tanışır ve hastane prosedürlerine uyum sağlamaya çalışır. Ancak ilk ciddi vakası olan Esat Bey ile tanıştığında işler değişmeye başlar. Esat Bey’in rahatsızlığı diğerlerinden farklıdır. Konuşmaları tutarsızdır ve zaman zaman anlam verilemeyen cümleler kurar. Daha ilginci ise, Esat Bey’in geçmişe dair detaylı anılarından bahsederken sanki bir başkasının hayatını anlatıyormuş gibi davranmasıdır. Mert, bu vakayı çözmeye çalışırken kendisini bir muammanın içine sürüklenmiş bulur.

Ancak Esat Bey’in durumu bile, Mert’in dikkatini çeken asıl hasta olan Muazzez Hanım kadar etkileyici değildir. Muazzez Hanım, hastanenin en eski hastalarından biridir. Yıllardır bu hastanede yatmakta, ancak kimseyle iletişim kurmamaktadır. Personelin çoğu ondan uzak durmayı tercih eder ve hastane hakkında dolaşan söylentilerde, Muazzez Hanım’ın varlığı sık sık dile getirilir. Mert, bu suskun kadını anlamak ve onunla bir bağ kurmak için yoğun çaba gösterir. Ancak ne kadar uğraşırsa uğraşsın, Muazzez Hanım onun sorularını yanıtsız bırakır, gözleriyle bile ona herhangi bir tepki vermez. Yine de, bu sessizlik içinde saklı bir hikâye olduğuna inanan Mert, kadının geçmişini araştırmaya karar verir.

Hastanedeki bu gariplikler devam ederken, Elif adında genç bir kadın hasta hastaneye kabul edilir. İlk teşhis histerik psikoz olarak konulmuştur. Elif’in davranışları, zaman zaman aşırı tepkiler ve ani duygusal patlamalar şeklinde kendini göstermektedir. Ancak seanslar ilerledikçe Elif, rahatsızlığının kaynağını bambaşka bir yere dayandırır: Ona göre, kendisine bir varlık musallat olmuştur. Bu varlık onu sürekli gözlemekte, düşüncelerine müdahale etmekte ve hatta fiziksel zarar vermektedir. Mert, başta bunun hastalığının bir semptomu olduğuna inanır ve Elif’in iddialarını mantıklı bir şekilde açıklamaya çalışır. Ancak Elif, her seferinde daha spesifik ve ürpertici detaylarla Mert’in karşısına çıkar.

Zaman geçtikçe Mert, hem Elif’in davranışlarında hem de hastanede yaşanan olaylarda açıklayamadığı durumlarla karşılaşır. Gece nöbetlerinde duyulan adımlar, kimsenin olmadığı koridorlarda aniden açılıp kapanan kapılar ve Elif’in rahatsızlık verici detaylar içeren rüyaları, Mert’in bilimsel açıklamalarla baş edemediği bir noktaya gelmesine neden olur. Dahası, Muazzez Hanım’ın odasında bulduğu eski defterler, bu hastanenin ve buradaki bazı hastaların karanlık bir geçmişle bağlantılı olduğunu ortaya çıkarır. Muazzez Hanım, defterlere yazdığı cümlelerle, sanki Elif’in anlattığı varlık hakkında yıllar öncesinden bir uyarı yapmıştır.