Hayatın çok farklı noktalarından gelip birbirinden tamamen ayrışan geçmişlere sahip, çeşitli kişiliklere sahip bir grup insan, beklenmedik bir şekilde ortak bir kaderin içinde buluşur: bağımlılık. Yirmi sekiz gün boyunca, hem fiziksel hem ruhsal anlamda sınırlarını zorlayacakları aynı çatının altında bir arada kalmak zorunda kalan bu bireyler; kendi içlerindeki mücadeleler, zaaflar ve umutlarla yüzleşirler.

Her biri farklı hikâyelerin, acıların ve deneyimlerin taşıyıcısı olan bu topluluk, zamanla birbirlerinin yaşamlarına dokunur ve bağımlılığın yalnızca bireysel değil, toplumsal bir yara olduğunu derinden hisseder. Aralarındaki farklılıklar, çatışmalar ve zaman zaman zıtlaşmalar, dayanışma ve anlayışa dönüşürken; iyileşme yolunda atılan her adım, hem kırılganlıkları hem de insan ruhunun direncini gözler önüne serer.

Bu yirmi sekiz günlük süreç, sırların ortaya çıktığı, sınırların zorlandığı, bazen güvenin sarsıldığı ama en önemlisi, insanların birbirine tutunarak kendi karanlıklarından çıkma mücadelesini verdiği bir zaman dilimidir. Burada hayatların kesiştiği noktada, bağımlılığın getirdiği acının ötesinde, insan olmanın, bağ kurmanın ve iyileşmenin gerçek anlamı ortaya çıkar.