Bu film, İran'daki politik gerilimleri ve otoriter baskıyı derinlemesine işleyen bir dram olarak dikkat çekiyor. Mohammad Rasoulof’un son yapıtı, hem kişisel hem de toplumsal paranoyayı mercek altına alıyor ve baş karakter İman'ın içsel dünyasında patlak veren güvensizlik krizini ele alıyor. Tahran’da Devrim Mahkemesi’nde yargıçlığa terfi eden İman, siyasi muhaliflere karşı sert tedbirler almak zorunda kalırken, kendisini hem ailesine hem de çevresine karşı şüphe duyar hale getirir.

Mahsa Amini’nin ölümü sonrası patlak veren protestolarla aynı zamana denk gelen bu süreçte İman, kaybolan beylik tabancası yüzünden paranoyasını iyice artırır. Kendi eşi ve kızlarından bile kuşkulanmaya başlar ve sert önlemler alarak evde kendi "soruşturmasını" yürütmeye başlar. Aile içindeki bu paranoyak arayış, İman’ın devletle olan karmaşık ilişkisini, içsel çelişkilerini ve otoriter bir rejimin bireyler üzerinde yarattığı derin güvensizlik duygusunu gözler önüne serer.

Mohammad Rasoulof’un bu filmi, hem İman’ın kişisel çöküşünü hem de İran’da rejimin topluma dayattığı baskıyı güçlü bir dille anlatıyor. Rasoulof, rejim karşıtı olduğu gerekçesiyle yargılanıp sekiz yıl hapis cezasına çarptırıldıktan sonra Almanya’ya kaçmış ve bu filmi gizlice çekerek Cannes’da prömiyerini yapmıştır. Film, protesto görüntüleri ve rejimin acımasız baskı politikalarının gerçek görüntülerini de içererek, izleyiciye hem sanatsal hem de belgesel niteliğinde bir deneyim sunuyor.