İklim değişikliğinin gezegeni yaşanmaz hale getirdiği bir gelecekte, insanlık hayatta kalmak için radikal önlemler almak zorunda kalmıştır. Kaynakların tükenmesi, doğal afetlerin sürekli hale gelmesi ve nüfus artışının kontrolsüzlüğü, toplumu köklü bir dönüşüme zorlamıştır. Yeni kurulan ütopik düzen, yaşamın her alanını optimize etmeyi amaçlar. Bu yeni sistemde, ebeveynlik artık bir hak değil, bir ayrıcalıktır — bilimsel, psikolojik ve toplumsal kriterlere göre sıkı denetimden geçmek gerekmektedir.

Başarılı ve örnek bir çift, bu yeni düzenin bir parçası olarak çocuk sahibi olma hakkı için başvuruda bulunur. Ancak bu istekleri onları sıradışı bir sürecin içine sürükler. Yedi gün boyunca, hayatlarının her anı bir değerlendirici tarafından gözlemlenecek, evleri, ilişkileri, karar alma biçimleri ve duygusal tepkileri titizlikle analiz edilecektir.

Başta oldukça emin ve hazırlıklı görünen çift, zaman ilerledikçe değerlendiricinin rahatsız edici varlığı, sistemin mekanik kuralları ve kendi iç çatışmalarıyla yüzleşmeye başlar. Önceden bastırılmış fikir ayrılıkları, geçmişten gelen kırgınlıklar ve karakterlerindeki zayıf yönler su yüzüne çıkar. Değerlendirici yalnızca bir gözlemci değil, aynı zamanda bu iki insanın tüm maskelerini düşürecek bir katalizördür.

Süreç ilerledikçe soru şuna dönüşür: Gerçekten çocuk sahibi olmaya uygunlar mı, yoksa yalnızca sistemin dayattığı 'ideal ebeveyn' profiline uymaya çalışan bireyler mi? Utopik toplumun mükemmel görünen düzeni, kişisel özgürlüklerin ve insan doğasının sınırlarında çatırdamaya başlar.

Yedi günlük bu sınav yalnızca ebeveynlik hakkında değil, sevgi, sorumluluk, insan doğası ve özgür irade üzerine de çarpıcı sorular sorar. Çünkü bazı şeyler değerlendirilemezdir — ve bazı cevaplar, sistemin çerçevesine sığmaz.