Bir senarist, bitirmesi gereken senaryosunun süresi daralırken ilham bulabilmek için sessiz ve izole bir ortam arar ve terk edilmiş bir eve taşınır. Başta her şey yolunda gibi görünse de, zamanla evde yalnız olmadığını hissetmeye başlar. Geceleri fısıltılar, gölgelerdeki hareketler ve açıklanamayan olaylar, onun zihnini gerçeğin sınırlarından uzaklaştırır. Senaryosuna yansıyan bu karanlık, onun gerçeklik algısını bozarken, senarist evdeki esrarengiz varlığın sadece bir hayal ürünü mü yoksa daha derin bir gerçeğin yansıması mı olduğunu çözmeye çalışır. Bu süreç, onu hem yaratıcı bir çöküntüye hem de psikolojik bir yüzleşmeye iter.